داودی: والیبال هنوز به موفقیت بزرگی نرسید

دریافت کننده تیم ملی والیبال ایران گفت: والیبال ایران هنوز به موفقیت بزرگی نرسیده است و تنها قهرمان آسیا شده و چند بازی خوب در لیگ جهانی انجام داده است.

  رحمان داودی در مورد اردوی آمادگی تیم ملی والیبال ایران و شرایط بازیکنان اظهار داشت: با آمدن چورا و هماهنگی‌هایی که با کواچ انجام شده تغییراتی در گرم کردن و بدنسازی ایجاد شده است. صبح‌ها برنامه‌مان تغییر کرد و کارمان در بدنسازی سخت‌تر شده است، اما عصرها بدون تغییر به کارمان ادامه می‌دهیم.

به گزارش فارس، وی ادامه داد: فشاری که این روزها در تمرینات تحمل می‌کنیم به سود خودمان است، چرا که بعدها در مسابقات توان جسمی‌مان افزایش پیدا می‌کند و می‌توانیم آماده‌تر باشیم. من با چورا دو سال در باشگاه پیکان کار کردم و شناخت تقریباً کاملی از وی دارم.

دریافت کننده تیم ملی والیبال ایران درخصوص مشخصات بارز چورا تصریح کرد: وی بسیار زحمت‌کش است و تا هر زمانی که بازیکنان بخواهد بعد از تمرین در سالن می‌ماند و با بازیکنان تمرین می‌کند. چورا تمرینات به روزی را برای ما در نظر می‌گیرد و کاملاً با علم کار می‌کند. حالا منتظریم که کواچ بیاید و ببینیم برنامه‌های تاکتیکی وی چگونه خواهد بود.

داودی با بیان اینکه وجه مشترک ولاسکو و کواچ انگیزه بالای آنها است، عنوان کرد: زمانی که کواچ در ایران بازی می‌کرد من در رده نوجوانان حضور داشتم. کواچ یکی از باهوش‌ترین بازیکنان دنیاست و زمانی که در پگاه هم بود همه به این موضوع اذعان داشتند. قطعاً وی مربی باهوش و باشخصیتی است و از همه مهم‌تر اینکه انگیزه بالایی دارد و می‌تواند این انگیزه را به بازیکنان هم منتقل کند.

وی در مورد اینکه احتمالاً با جدایی ولاسکو والیبال ایران سیر نزولی در پیش بگیرد، تصریح کرد: این موضوع درست نیست، چون ما هنوز هیچ کاری نکرده‌ایم؛ فقط قهرمان آسیا شدیم و چند بازی خوی در لیگ جهانی انجام دادیم. والیبال ایران هنوز در شروع کار است و هر وقت که روی سکوی المپیک و جهانی قرار گرفتیم می‌توانیم بگوییم که تمام موفقیت‌ها را کسب کرده‌ایم.

داودی در خصوص غیبت حمزه زرینی عنوان کرد: جای خالی وی کاملاً احساس می‌شود؛ حمزه یکی از بهترین دوستان من است و زمانی که دیدم مصدوم شده بلافاصله با وی تماس گرفتم و جویای حالش شدم. جای حمزه خالی است و روز اول اکثر بازیکنان با بغض کارشان را شروع کردند، چون جای خالی‌اش احساس می‌شد. خودم هم خدا را شکر مشکل جدی ندارم و می‌توانم تمرین کنم؛ کمی درد را تحمل می‌کنم و تا چند روز دیگر کاملاً آماده خواهم شد.